Het stormt in Eindhoven, niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk. De stad maakt een ongekende groei door die zich bijna onzichtbaar voltrekt. Ik heb bijna een jaar voorgedacht over een goed voornemen dat bij deze groeistuip past. Daarbij heb ik me vooral geörienteerd op ronkende artikelen in het Eindhovens Dagblad, bijdragen van Studio040 en het internet in het algemeen.
Politieke kader
Inmiddels is 2025 begonnen en kunnen we 2024 beschouwen als een tussenjaar. In de jaren ervoor hebben de politieke zwaargewichten getracht hun ideologische of andersoortige belangen erdoor te drukken. Dat is hoe het gaat in de democratisch tot stand gekomen politieke arena. De uitkomst: de stad zit aan de buitenranden op slot en binnen de stadsgrenzen is groen heilig (met uitzondering van de Genneper Parken en bomen die moeten wijken voor bouwprojecten van omvangrijke aard).
Einde discussie
Zo er al discussie was over bouwhoogte binnen de stadsgrenzen, is die feitelijk gewonnen door de goedgeorganiseerde en geregiseerde groep voorstanders van gestapelde woningen en hoogbouw in het bijzonder. Wie de reacties leest onder een willekeurig krantenartikel over buurtbedenkingen bij een nieuwbouwproject herkent de exponenten van deze groep direct aan hun geklaag over mensen die bezwaar hebben tegen een voorgenonen bouwinitiatief in hun voor- of achtertuin. ‘Daar heb je weer zo’n NIMBY (not in my back yard)’ of ‘Dan had je niet in de stad moeten gaan wonen.’
Raad van State
Invloed als gevolg van reguliere inspraak is te verwaarlozen. Aan een enkel tierlantijntje veranderen de plannenmakers wellicht iets, maar daar houdt het dan ook mee op. Wie hoopt om middels een procedure een bouwvoornemen serieus te laten bijschaven komt bedrogen uit. In 2024 is dat meerdere keren kansloos gebleken en het maakt daarbij geen verschil of het nu gaat om verwachte problemen met autoverkeer, bezonning van de reeds bestaande woningen of gebrekkige voorzieningen in de relevante omgeving. Uiteindelijk verloor elke burger of andere belanghebbende vrijwel elke zaak waar de RvS een uitspraak over deed. Wat dat betreft geef ik mijn 90-jarige moedertje schoorvoetend gelijk: ‘Het zal nooit veranderen, ze doen toch wat ze willen…’ Maar hoe zit dat dan?
Invloed
De toverterm viel al even: ‘Inspraak’. Onthoud dat woord goed. ‘Inspraak’ lijkt in de receptieve kunst van het gehoor nog wel eens té creatief te worden gesculpteerd als ‘invloed’. Dat is het niet, van invloed is geen sprake. U mag zeggen wat u wil. Uw mening, uw bezwaar, uw verbazing en zelfs uw enthousiasme voor een ontwerp, alles is toegestaan. Maar wat u ook zegt, u oefent geen invloed uit. U mag uw zegje doen, een inspraakprocesbegeleider maakt vlijtig aantekenen waaruit later blijkt dat de plannenmakers goed naar u geluisterd hebben. En dat was het dan. Daadwerkelijk iets doen met uw bedenkingen, daartoe is in het inspraakproces niets geregeld.
Verklaring
De commerciële drijfveer achter de gestapelde vastgoedontwikkeling en de aanbidding van de politieke ideologie van jong-en-groen hebben geleid tot een permanente betonorgie met hier en daar een plant of boom. De hartstocht waarmee de liefde wordt bedreven wordt aangejaagd door het afrodisiacum van de hoge vierkante metersprijs die de gemeentegrond oplevert. De betonnen bastaarden die dientengevolge als hoge bouwsels binnen onze stadsgrenzen verrijzen zijn onafwendbaar. Dus:
Doe het niet. Denk niet: ‘Ik zal eens uitleggen op een inspraakavond waarom ik niet enthousiast word van een gevel als uitzicht’ of ‘Ik denk dat ik met argumenten mijn bezwaar wel als ‘redelijk’ kan laten overkomen’. Het is een kansloze exercitie , misschien wel de enige waarvan wethouder Steenbakkers zal toegeven dat je het níet als een kans moet zien.
Wat dan wel?
Geniet van het tekenen bij het kruisje of blijf weg bij iedere inspraakmogelijkheid. Weet dat u voor veel mensen van buiten Eindhoven een fantastische daad verricht en draai mee met het Brainportsprookje. En bovenal: maakt u zich niet druk. U zult zien, u beleeft een gelukkig 2025!
