ከሜክሲኮ ወደ አየር ጤና ልንጓዝ ነው፡፡ ዛሬም ነገም እንጓዛለን፣ በሒደት ላይ ነን ማለት ነው፡፡ ረፋድ ሆኖ ነው መሰል ተሳፋሪ ጠፍቶ ወያላው መጥራት ሲጀምር ታክሲው ውስጥ የገባን ተሳፋሪዎች ሁለት ብቻ ነን። ታክሲው እስኪሞላ ከወዲያ ወዲህ የሚመላለሰውን እያየንን ነው። ‹‹በቃ መንገዱ ተጨናንቆ መተላለፊያ ጠፋ እኮ፣ ምናለበት ያኛው ወደ እዚያ አስፍቶ ቢያሳልፈው?›› ይላል ሾፌሩ በሩቅ መንገዱን ዘግተው የሚነታረኩ የከባድ መኪና አሽከርካሪዎችን እያየ። በጥሩንባ ጩኸት አካባቢው ይደበላለቃል። የትራፊክ ፖሊስ ፊሽካ ያለማቋረጥ ይነፋል። ወያላው ደግሞ በሻከረ ድምፁ፣ ‹‹ዝሆኖች ተጣልተው ሰበሩት ድንበሩን…›› እያለ ያቀነቅናል፡፡ ‹‹ምንጩ ያልታወቀ ሀብት ዋጋና ክብር በሚያሰጥበት በዚህ ዘመን፣ የትንንሽ ነፍሶች ጩኸት ከዜማ አልዘል ብሎ ቀርቶ ይሆን?›› እያለ አንደኛው ተሳፋሪ ያጉረመርማል፡፡ ምክንያት ከተገኘ ተናጋሪው ብዙ ስለሆነ ማዳመጥ መልካም ነው፡፡ በዚህ መነሻ ወሬ ሊጀመር ነው!
አሁን የተሳፋርነው ስድስት ገደማ ደርሰናል። አንዲት ወይዘሮ ዘንቢላቸውን ራሳቸው ይዘው አንድ ወጠምሻን ደግሞ መለስተኛ የሶፋ ጠረጴዛ አሸክመው ወደ ታክሲው ተጠጉ። ወያላው ፈንጠር ብሎ ከቆመበት ቦታ ሮጦ መጣ። ዞር ብለው እያዩት፣ ‹‹ምነው አንተ እንዲህ የሰው ቀልብ የምትገፈው? እንደምታስከፍለኝ ሳትነግረኝ አውቃለሁ፡፡ ለዕቃዬ አሁን ቦታ ትሰጥልኛለህ አትሰጥልኝም?›› ብለው ሲጮኹበት የሚናገረው ጠፍቶት አተኩሮ ያያቸዋል። እንዲህ በር ዘግተው በቆሙበት አንድ ወንድና ቦርሳ ያነገበች ታዳጊ ይቅርታ ጠይቀው ገብተው ቦታ ያዙ። ወይዘሮዋ በጣም መበሳጨት ጀመሩ። ‹‹ባለጌ፣ ስድ ሁሉ። አሁን እናት ቆማ እናንተ ገብታችሁ ስትቀመጡ አታፍሩም? በአጭር ቅሩ በአጭር ያስቀራችሁ…›› እያሉ እርግማኑን ሲያወርዱት ወጣቶቹ ደንግጠው ተያዩ። ወይዘሮዋ ከአሰልቺ ንጭንጭና ንትርክ በኋላ ዕቃቸው ከላይ ተጭኖ ገብተው ተሳፈሩ። አጠገባቸው የተቀመጠ ጎልማሳ ቆየት ብሎ፣ ‹‹ለመሆኑ እንዲህ በትንሽ በትልቁ ተቃጥለው ይችሉታል?›› ብሎ ጠየቃቸው። ‹‹ምን አባቴ ላድርግ ብለህ ነው? ጋኖች አለቁና ምንቸቶች ጋን ሆኑ ይሉ ነበር አባቴ (የአባታቸውን ስም ከእነ ደጃዝማችነት ማዕረጉ ጠርተው)፡፡ ለመሆኑ ሰው አለ እንዴ አሁን? ለመሆኑ ዘመንስ አለ?›› ብለው ሳግ በሚተናነቀው ድምፅ መልሰው ጠየቁት። ‹‹ለማንኛውም ረጋ ይበሉ በሽታውም ይደራረባል…›› እያለ ለደቂቃዎች መከራቸው። የእሱ ይሻላል!
ታክሲያችን ከተሠለፈበት ተራ ወጥቶ ዋና መስመሩን መያዝ ከመጀመሩ፣ ‹‹ቆይ በፈጠረህ አንዴ… ሾፌር አንዴ አንዴ…›› የሚል ድምፅ ከኋላ መቀመጫ ተሰምቶ ታክሲው ቆመ። ሁላችንም ወደ ኋላችን ስንዞር መስኮት ለመክፈት እየታገለ በዓይኑ አንድ ጋዜጣ አዟሪ የሚጣራ ወጣት ተሳፋሪ አስተዋልን። አዟሪው አየሮጠ መጥቶ፣ ‹‹ምን ልስጥህ?›› ሲለው፣ ‹‹የስፖርት ጋዜጣ…›› አለው፡፡ ወያላው ይኼኔ ገነፈለበት። ‹‹ምነው ለዚህ ነው ሥራ የምታስቆመን? የስንት ሰው ጊዜ እኮ ነው እያቃጠልክ ያለኸው?›› አለው ዓይኑን አጉረጥርጦ። ይኼኔ ከኋለኛው መቀመጫ ፊት ላይ ከተቀመጡ ጓደኛማቾች አንደኛው፣ ‹‹ምን ጊዜያችንን ብቻ? የኮሪደር ልማታችን ሁለተኛ ምዕራፍ ውጤት ሰምተን ዕልል እያልን፣ የአውሮፓ ቅሪላ ማባረር ምን የሚሉት ነው…›› ሲል አንደኛው፣ ‹‹የኮሪደር ልማቱ ሁለተኛ ምዕራፍ ተጠናቀቀ እንዴ እናንተ…›› አለ ሌላው። ወጣቱ ጋዜጣውን ገዝቶ መስኮቱን ከመዝጋቱ ሾፌሩ በንዴት ይመስላል ታክሲውን ያከንፈው ጀመር። ‹‹አይ የእኛ ነገር መረጃ አጥርተን መስማትም ሆነ ማሰማት ሲያቅተን ማየት ያሳዝናል፡፡ ለመሆኑ ምን ነክቶን ነው ገና ጀምር ሥራና የተጠናቀቀን መለየት ያቃተን?›› ሲሉ ወይዘሮዋ፣ ‹‹ምን እናድርግ ብለው ነው ቀልባችን እየተዘበራረቀ ነው….›› አላቸው አንድ ታዳጊ ወጣት። እንዲህ እርስ በርስ ብንተዛዘብስ!
‹‹ይታይሃል? ይታይሃል ይኼኛው? እርግጠኛ ነኝ የዚህ ሕንፃ ዲዛይን በባለሙያ አይደለም የተሠራው። ይኼ ሕንፃ መንገዱ ዳር ድረስ መጥቶ ተገንብቶ ማን የሚተወው ይመስልሃል?›› ትለዋለች ቦርሳ ያነገተች ወጣት ለጓደኛዋ። እሱም ሐሳቡንና ግምቱን መልሶ ይነግራታል። ‹‹ይኼማ ከኮሪደር ልማቱ ዕቅድ ጋር ስለሚጋጭ ፈራሽ እንደሆነ አትጠራጠሪ…›› ሲላት፣ ‹‹ገና ከጅምሩ ያለ ፕላኑ መሬት አስፍተው ይዘው ገነቡ፣ እነሱን ተከትለው ሌሎች ተከታትለው ዳር ድረስ አጠሩ፣ ይኸው ተያይዘው መፍረሳቸው ነው አለቀ ደቀቀ…›› አለችው። በአነጋገራቸው እየተገረምን ጨዋታቸውን ስናዳምጥ ቆየን። ድንገት፣ ‹‹ተመልከት እንግዲህ ገና በዚህ ዕድሜያቸው እንዴት የነገሮችን አካሄድ መመዘን እንደሚችሉበት…›› ይላሉ ወይዘሮዋ በወጣቶቹ ላይ የነበራቸው ንዴት በርዶ። ‹‹የሕንፃ ግንባታ የዕድገት ጫፍ ይመስል ወጣቱ ሁሉ የሚመለመለው ለዚሁ ሆነ በቃ?›› ብሎ ከሾፌሩ ኋላ የተቀመጠ ወጣት አጠገቡ የተቀመጠችውን ቀዘባ ሲጠይቃት ሰማን። ‹‹ይኼማ ድልድይና የባቡር መስመር ጭምር የሚዘረጉ ዜጎች ለማግኘት ታስቦ ነበር። ለእንጀራ እንጂ ለሙያ ፍቅር የሚማር እየጠፋ፣ መንግሥትም የጥራቱን ነገር ችላ ብሎት ቻይና ተንሰራፋብን እንጂ…›› ብላ መለሰችለት። ታክሲ ውስጥ አንድ ሐሳብ ተነስቶ ሳይጠናቀቅ ሌላ ይተካና መንገዳችን እያጠረ እንጓዛለን። ሒደት ነውና ካለፈው በመማር ለሚመጣው መዘጋጀት ግድ እየሆነብን ነው፡፡ ምን ይደረግ ታዲያ!
መዳረሻችን እየተቃረበ ነው፣ ወሬው ቀጥሏል። ‹‹ዛሬ ሁሉም ነገር የሚታቀደው በአማራጭ ፍለጋ ሆኗል። ለነገሩ ጥንትም የሰው ልጅ ሲፈጠር ተፈጥሯዊ ሆኖ የተሰጠው የአማራጭ ፈላጊነት መብት ነው…›› እያለ ጎልማሳው ለወይዘሮዋ ያስረዳል። ‹‹ለመሆኑ ከሲንጋፖር በተጨማሪ ከማሌዥያም ልምድ መቀሰሙን ሰማህ?›› ይለዋል ሦስተኛው ወንበር ላይ ያለው ጎልማሳ ጓደኛውን ድንገት። ‹‹አዎ ሰምቻለሁ፣ ዋናው ቁምነገር አገሪቱ ምን ዓይነት የልማት ትልም በራሷ ነባራዊ ሁኔታና ሕዝብ ፍላጎት ላይ ይመሥረት የሚለው ሊታሰብበት ይገባል፡፡ ልምድ መቅሰም መልካም ነው፣ ነገር ግን እንደ ወረደ እያመጡ ለመተግበር መሞከር ግን ሁለት እግር አለኝ ብሎ ሁለት ዛፍ ላይ ለመውጣት እንደ መመኘት እንዳይሆን እሠጋለሁ፡፡ አገር የምታድገው በዚህ መንገድ እንደሆነ አስረግጠን ስንነጋገር ውጤቱም መልካም እንደሆነ ይታይ ነበር…›› እያለ ቁና ቁና ተነፈሰ፡፡ አንዱ ደግሞ፣ ‹‹ኧረ ወሬ የሚባል ነገር ሰልችቶናል። አፋችን ከሥራችን እየቀደመ መስሎኝ አንዱ ሲሠራ ሌላው ግራ እያጋባ እንደ ግመል ሽንት ወደኋላ የምንለው…›› አለ ወያላው። ሾፌሩ ደግሞ፣ ‹‹አንተም እኮ እንዲህ ወሬው ሲጦፍ ተቺ ትሆናለህ እንጂ መደብህ እዚያው እንደሆነ የማላውቅ እንዳይመስልህ…›› ሲለው፣ ‹‹በዚህ ምድር ማንም የማይለወጥ ስለሌለ ለለውጥ እንቅፋት እንደማልሆን ስነግርህ በከፍተኛ ኩራት ነው…›› ብሎት፣ ‹‹መለወጥ ቢያቅተን የተለወጡትን እያየን እንፅናናለን…›› የሚለውን ጥቅስ ሲያሳየው ሳቅ በሳቅ ሆንን፡፡ እንሳቀው እንጂ!
ታክሲዋ ጠርዝ ታካ ልትቆም ስትታገል ጠያቂው ጎልማሳ፣ ‹‹ለማንኛውም ዓለም ዛሬ ከመቼውም ጊዜ በላይ በብዙ አማራጮች ተሞልታለች፡፡ መምረጥ ሆነ ማማረጥ መብት ሲሆን፣ ምርጫ ደግሞ ተዓማኒና ንፁህ መሆን ይገባዋል፡፡ ዳሩ መመራረጥ ብቻ ዋጋ የለውም። ለተመረጡለት ሕዝብ በንፅህና ሠርቶ ማሳየት ወሳኝ ነው። ከፉከራ በፊት ሥራ ይቅደም ብለህ ጥቅስ ለጥፍ ወያላ…›› ሲለው ወያላው ራሱን በእሺታ ነቀነቀ፡፡ አንዱ ደግሞ፣ ‹‹እንዲህ እየተሰበሰቡ ኮሚክ ነገር ሲያበዙ ስትሰማ ‹ደግሞ ምን አሉ?› የሚል መጠነኛ ስክሪፕት ጫር ጫር ብታደርግ አሪፍ ኮሜዲ ፊልም አይወጣውም?›› አለ፡፡ ወይዘሮዋ ዘንቢላቸውን ጠበቅ አድርገው ይዘው እየተዘገጃጁ፣ ‹‹ማነህ ወያላው?›› ብለው ጠሩት፡፡ ወያላው ‹‹አቤት እማማ?›› ሲላቸው፣ ‹‹ከአቅም በላይ ማሰብ ያደርሳል ከሰበብ የሚባለውን የድሮ ጥቅስም እንዳትረሳ…›› ሲሉት ታክሲው በሳቅ ተናጋ፡፡ ወይዘሮዋ በሳቃችን መሀል፣ ‹‹አዳሜ በልክሽ አታቅጂ ከዚያ ደግሞ የሰበብሽ ብዛቱ…›› እያሉ ከመቀመጫው ሲነሱ ሳቃችንን አልጨረስንም ነበር፡፡ በዚህ መሀል ግን ወያላው ‹‹መጨረሻ…›› ሲለን፣ የሰበባችን ብዛቱን እያሰብን ነው መሰል ሳቃችን አላቋረጠም ነበር። በሳቃችን ውስጥ የነበሩት ምፀት አዘል ወጎች ባይኖሩ ኖሮ የጊዜው ክብደት የሚቻል አይመስልም ያሰኛል፡፡ መልካም ጉዞ!
